Jak Feniks z popiołów

Wiersz napisany w duecie z Remi S - pierwsza strofa - /wanda w./ - - druga - Remi S - i tak dalej naprzemiennie

To nic, że deszcz i wiatr, znowu psia pogoda,
kiedy miłość płonie, wystukując rytmy,
dzisiaj tak gorąco gra wspólną melodię,
nie pytaj o jutro, lecz rozkołysz gwiazdy.

Kochanie ty moje, widzę jak w obłokach,
latawiec od ciebie wysłany wiruje,
wszystkie gwiazdy dla nas z muzyka roztańczę,
wiesz, jak bardzo kocham, potrzebuję ciebie.

Łapiąc w swoje dłonie złociste promienie,
wszystkie barwy tęczy i szczęście bez miary,
wkomponuj w preludium miłosnej sonaty,
bądź marzeń spełnieniem, kochaj mnie niezmiennie.

Wiesz, że ja przy tobie odżywam z radością,
w muzykę wsłuchany odradzam się znowu,
cieszy każda chwila, przy tobie tak boska,
jak Feniks z popiołów, powstaję z płomieni.


Ty-y. / Warszawa dn. 26. 09. 2018. r.

duet autorski :

/wanda w./ i Remi S

autor

wandaw

Napisany: 2018-09-27 Dodano: 2018-09-27 23:24:03

Ten wiersz przeczytano 1881 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie