Jak ja z panią wytrzymuję?

Pani pastwi się nade mną niemożliwie,
tak jak wcześniej - wieczorami siada w oknie,
Jak ja z panią wytrzymuję? Sam się dziwię,
że pozwalam się traktować tak okropnie.

Choć przyrzekłem już nie spojrzeć w pani stronę,
pisać listy co najwyżej do szuflady,
spać nie dają nocą myśli pokręcone,
bo przeboleć nie potrafię pani zdrady.

Och, jak można tak wyjechać na wesele
swojej siostry, zostawiając mnie w domysłach,
do szaleństwa brakowało tak niewiele,
że swój pierwszy list do pani byłbym wysłał.

Kiedy idę do sklepiku po zakupy,
pani oczy płoną niczym dwie pochodnie,
więc przechodząc mimo czuję się jak głupi,
wyszczerzając się, jak sądzę, zbyt pogodnie.

Bywa nieco masochizmu w tym koszmarze
choć już przecież dobrze wiem jak dusza boli,
to niezmiennie pisząc wiersz - o pani marzę,
posypując ranę serca szczyptą soli.

Może jutro mnie uniosą sny wezbrane,
przyjdzie chwila i nieśmiałość w ogniu skona,
promieniejąc, z pękiem kwiatów w progu stanę,
swoje wiersze złożę z sercem w pani dłoniach.

autor

ireczek

Napisany: 2014-09-27 Dodano: 2014-09-27 20:31:34

Ten wiersz przeczytano 1592 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie