Jak kwiat, jak motyl

dla wszystkich, którzy próbują usłyszeć swój śpiew wśród śpiewu tłumu

dojrzewam
powoli rozwijam
płatki swoich oczu
rosnę rękoma
ku niebu
radośnie pączkują
palce moje
z podstopia delikatnie
wysuwają się korzenie

próbuję biec
wysoko podnoszę nogi
wyrywam się
z wilgotnej ziemi
i już mnie tam nie ma
udało się

udało się
łykam słońce
dławię się powietrzem
płaczę radością słowika
strumykiem się śmieję

udało się
jestem sobą

autor

Madiee

Napisany: 2004-12-31 Dodano: 2005-01-21 12:43:43

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie