Jak ludzie prości

Jak po deszczu mokre jej smutne oczy
świat pełen rozczarowań, a wszystko jak na dłoni
wystarczy spojrzeć, i zrozumieć to co boli
nie każdy potrafi, nie każdy chcę pomóc.

Jesień za oknem i rudy odcień mają włosy
barwy na płótnie chciałyby powiedzieć coś komuś
że nic nie jest proste, i nie zawsze z własnej woli
bez wyboru gdy sprzedają naszą wiarę na talony

I odchodzą ludzie którzy kochać mogli
woleli odejść, zostawić wszystko i nic nie zrobić
tak jakby miłość do sztuki miałaby wszystko wynagrodzić
co z tego, gdy daję tylko kilo nic nie wartych wypocin

A każdy poranek niby coś nowego przynosi
a jednak wciąż ten sam bałagan w środku się panoszy
te same kołki i nie do pokonania mosty
dlaczego nie potrafię żyć, jak żyją ludzie prości ?

Napisane w ciągu 10 minut, może chociaż trochę lepsze od poprzednich ?

autor

sprzedawcamarzen

Napisany: 2008-09-23 Dodano: 2008-09-23 22:18:22

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie