Jak ptak chciałabym się unieść...
Jak ptak chciałabym się unieść.
Odlecieć gdzieś gdzie znajdę siebie...
Siebie taką jaką chciałabym być.
Pokonać przeszkody.
Wznieść się ponad czas, ponad życie...
Życie które rani.
Ponad ziemią latać.
Bezbronnie, niewinnie jak ptak...
Ptak któremu nie grozi smutek dnia.
Jak ptak chciałabym się unieść.
Podbić ziemię i niebo swym szczęściem...
Szczęściem milczącym wciąż w głębi.
autor
MaleńkaAnulka
Dodano: 2007-07-27 12:53:12
Ten wiersz przeczytano 522 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
piękny wiersz, taki szczery i prawdziwy... + dla
Ciebie
Każdy by tak chciał.. ale ptaki też muszą sobie
radzić.
A życie nie rani tylko ludzie.. Bo życie jest piękne
ale gdy żyć się umie.
I trzeba się cieszyć każdym dniem,oczywiście trzeba
się czasami zdołować żeby coś zrozumieć;) ale wiersz
ciekawy;] pozdrawiam.