Jak to matka

Wstawał piękny dzień czerwcowy,
świt pulsował doznaniami,
kos za oknem zaczął trele,
pies zaszczekał gdzieś w oddali.

Ranek już się rozsłonecznił,
ty spokojnie jeszcze spałeś,
we mnie budził się niepokój,
w wyobraźni rozszalałej.

Syn nasz wczoraj ruszył w góry,
by kolejny szczyt zdobywać,
z przyjaciółmi mierząc siły,
piękny słońca wschód podziwiać.

I nieważne, że dorosłość
dawno go zahartowała,
serce matki wciąż niezmiennie
drży i zasnąć nie pozwala.

Świt już dawno przeszedł w ranek,
na balkonie siedząc słucham,
kiedy ford pod dom zajedzie,
a tu tylko cisza głucha.

„Coś się stało…, coś się stało…”,
szepczą liście drzew w ogrodzie,
kot przebiega pod balkonem,
mnie obrazy rosną w głowie.

Ciężkie wloką się godziny,
strach zagląda już w źrenice…
Jest! Przyjechał! Woła do mnie:
„Wszak mówiłem, rano wrócę”.

autor

fatamorgana7

Napisany: 2019-06-16 Dodano: 2019-06-16 21:30:54

Ten wiersz przeczytano 1345 razy

Oddanych głosów: 52

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie