jak węgorz...

płynąć na fali, nie z nurtem, pod prąd
na przekór próbować zapalić mokry lont
nie dać się szaremu stłumić tłumowi
odnaleźć siebie, to co mnie stanowi

jedynie prawdziwe prawdy wszem głoszone
schować gdzieś w kąt jak spodnie znoszone
w przedziałach statystykom nie dać się zamknąć
w ich beznamiętne wzory garść odchyleń targnąć

odcisnąć ślad na drodze do nieboskłonu
zostawić coś więcej niż akt urodzenia i zgonu...

autor

Rymek

Napisany: 2007-08-01 Dodano: 2007-08-01 01:24:48

Ten wiersz przeczytano 1191 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie