Jak wiatr...
Niby nic nie znaczyło,
To było jak wiatr,
Wiatr, który się nagle zrywa,
I z czasem staje się cichszy,
I już przestaje wiać.
I niby nic nie znaczył,
Lecz zostawił po sobie ślad,
Liście porozrzucane na asfalcie,
Pozostawione same sobie,
Tak jak blask i głębia oczu Twych,
Pozostawione gdzieś na dnie,
Głęboko na dnie, duszy mej...
autor
Kamilla
Dodano: 2007-08-28 22:56:42
Ten wiersz przeczytano 463 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.