Jak wieść niesie

Pośród zgiełku wieść się niesie,
niebywała wręcz nowina,
że w najbliższym już okresie,
czas na miłość się zaczyna.

Zakrzykniecie wszyscy chórem,
że wymyślam niestworzone,
powtarzając wielką bzdurę,
to co dawno już wiadome.

Ja nie kłamię, prawdę głoszę,
oczywistą, żebym skonał.
I o wysłuchanie proszę,
wieści która nie szalona.

Miłość była jakże inna,
samolubna w swej postaci.
Niedojrzała i dziecinna,
co miast szukać wiele traci..

Zapatrzona w własną dumę,
ignorancji dziwnym tworem.
Bo nie liczy się z rozumem,
i miłości jest pozorem.

Ja o innej mówię woli,
która będzie zaprzeczeniem.
I zrozumieć nam pozwoli,
jaką wartość ma natchnienie.

Dar w prostocie swej wspaniały,
wymyślony przed wiekami.
Namiętnością doskonały,
której nie ma teraz z nami.

O miłości co nadchodzi,
głoszę wam ową nowinę.
Czas obudzić się narodzie,
zrzucić z siebie grzechu winę.

Podjąć prawdę jak wieść niesie,
i radować się z lubością.
Bo w najbliższym już okresie,
połączymy się z miłością.

autor

Grand

Dodano: 2007-05-05 11:17:47

Ten wiersz przeczytano 760 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie