Jak woda
Jest jak woda
spadająca kaskadami,
co dzień kąpie się
w ożywczym strumieniu.
Płynie w nim
jednocząc się nieustannie,
wplata,
przecieka przez niego.
Delikatnym pluskiem
zmywa troski z twarzy,
nocą melancholię snuje
nad księżycowymi łąkami.
W kochaniu, wierną rzeką
welony miłości do stóp ścieląc
krople gubi
od pierwszej pieszczoty
aż do ostatniej fali
na drugim brzegu.
Zatopiona w ramionach
szemrząc w oczy patrzy
jak w dwie tonie
zielonych źródełek.
Komentarze (7)
Wszak woda to życie... Pieknie o wodzie pisać
potrafisz :)
"Jest jak woda" - Ona i to jest cudowne.
Bardzo ciepły wiersz, miłość jednoczy i buduje
szczęście :) pozdrawiam
ach, "Zatopiona w ramionach/szemrząc w oczy patrzy/jak
w dwie tonie/zielonych źródełek. " już nie wypływam z
podziwu:)pozdrawiam
Płynie woda wciąż w tym samym kierunku .
cicha woda brzegi rwie w jaki sposób ten tylko to
wie..........:)
woda jak woda ale jak pięknie przedstawiona+