Jakbym chciała, a nie mogła...

Może chciałam sie uwolnić, wyrwać się z tego, teraz wiem, że... nigdy nie będę wiedzieć...

niepewnie tak

końcówką długopisu dotykam kartkę
jakby była milionem ziarenek
delikatnie się obejmujących

jakby miała zaraz się rozsypać

jakby w nią było owinięte moje serce...

drżącą ręką prowadzę długopis

czuję jak pulsują mi skronie

zaciskam zęby

mam już nawet dwa wyrazy
"Teraz wiem"

czuję łzy na policzkach
a dreszcze po moim ciele gonią same siebie
i ja tak jak one
gonię i uciekam

zamykam oczy

odkładam długopis...

Listu nie będzie-
-nigdy tego nie skończę...
nigdy naprawdę nie będę wiedzieć!

niepewnie tak

zdejmuję te słowa z serca

teraz nie są już moje...

autor

Zalovana Martuś

Napisany: 2007-09-11 Dodano: 2007-09-11 19:14:46

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie