Jakbyś nie patrzył

Widzisz ją ze złej strony stojąc pod kątem prostym,
próbując zasłonić sobą własne odbicie w lustrze.
Nawet okruchy wspomnień wyschły i poszarzały,

przyssane jak pijawki są czarnozapomniane.
Ona je wciąż odrywa wychodząc z twojego pancerza.
Zdejmuje go z oporem i biegnie śmiało przed siebie,

bo wie, że już nie dostrzegasz tego jak jest prawdziwa
(minęła twój horyzont). Rozwija białe skrzydła,
jak prawiewolny motyl, uniosła się ponad Niewiem.

Bujając lekko w obłokach, znalazła w niebie dziurę.
Gdy myśli ma poplątane, zaczyna je do niej wrzucać.
Wracają do ludzi echem (a mówią, że to wiersze).

Dziekuje panom autorom za uwagi, doczesałam zgodnie z zaleceniami(o pijawki nie da sie wesprzeć, więc gryzłoby sie z tym poniżej).

autor

szarman

Dodano: 2009-10-21 07:03:40

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie