Jakie to proste

Twoj sposob myslenia jest zachwycajacy i bardzo
intrygujacy

Twoj sposob myslenia jest zachwycajacy i bardzo
intrygujacy

uhaha
Pierwsze chyba słyszę, żeby obwiniać kogoś o prostotę,
a więc o sensowność wiersza. Jakby to źle miało być z
wierszem, kiedy wiersz jest prosty jak podanie ręki.
No to się zaraz przypina takiemu wierszowi łatkę
klasycznej łopatologii. Kiedy przecież wyobraźnia i to
wielka potrzebna jest głównie do napisania prostego,
otwartego, wymownego wiersza, żeby potem czytelnik nie
wyobrażał sobie Bóg tylko wie co. A któż to
powiedział, że poezja nie może być podana jak kawa na
ławę, że nie znosi (w istocie rzeczy) prostoty. No i
wmawiasz sobie i usiłujesz innym wmówić, że mój wiersz
jest mało odkrywczy. Bo przecież bardzo dobrze wiesz
(bo chyba umiesz czytać), że jest co najmniej
pomysłowy i zaskakujący (zwłaszcza w puencie). Ale co
z tego, że Ty umiesz czytać, skoro i tak pewne
uprzedzenia nie dają Ci dojść do sedna rzeczy, a
szkoda trochę, bo byś poznał świat poezji (piękna),
jakiego jeszcze nie znasz. Pozdrawiam

Oho! Jeszcze jeden ciężko obrażony za krytyczne uwagi
o jego arcydziele! A przecież skoro publikujesz, to
automatycznie wystawiasz się na krytykę swojego
tekstu, niekoniecznie entuzjastycznie pozytywną. Do
odczytania tego tekstu nie potrzeba ani grama
wyobraźni, bo jest to klasyczna łopatologia, czyli
kawa na ławę, czyli coś, czego poezja nie znosi.I w
dodatku mało odkrywcze.

uhaha
Owszem, to nie jest wiersz, przynajmniej dla Ciebie i
zawsze jeszcze dla kogoś, kto nie potrafi wyjść poza
schematyczne (stereotypowe) myślenie. A nie potrafi
ten, komu po prostu brak wyobraźni, a przynajmniej nie
zastanawia się nad tym co czyta. Ale za to taki krytyk
taką krytyką nie oszczędzi sobie uszczypliwości komuś
i wyższości swojej. Pozdrawiam

Co to miało być, bo chyba nie wiersz? No i ta
składnia...