Jakże mógłbym Cię kochać...

Jakże mógłbym Cię kochać, gdyby nas nie dzieliły stulecia,
Głucha przestrzeń tęsknoty , Ariadny zgubiona gdzieś nić.
Jakże mógłbym Cię kochać, gdyby byliśmy razem na świecie.
Tylko ciche marzenia, mogę dzisiaj tajemnie już śnić.

Lecz miłość jest życiem, powiewem, natchnieniem,
Gwiazd w sercu odbiciem, gorącym płomieniem,
Oddechem słodyczy, szaleństwem, złudzeniem,
Spojrzeniem tęsknoty...i Twoim imieniem...

Jak Cię mógłbym wysławiać, w brzmieniu rymów, melodyj oddźwiękach,
Tchem, oddechem, lekkością i czułością mych marzeń i snów.
Zatopiony w melodii głosu Twego pięknego, i wdziękach.
Miłość sercem wyznając, nie potokiem wyrazów i słów.

Gdyż miłość jest życiem, powiewem, natchnieniem,
Gwiazd w sercu odbiciem, gorącym płomieniem,
Oddechem słodyczy, szaleństwem, złudzeniem,
Spojrzeniem tęsknoty...i Twoim imieniem...

Jakże z Tobą przez życie, mógłbym iść, już na nic nie zważając,
Ludzką zazdrość i zawiść, gdzieś daleko wynosząc za tło.
Zaufaniu, dobroci rację bytu jedynie uznając.
Przecież miłość jest kruchą, i tak łatwo ją rozbić, jak szkło...

Lecz miłość jest życiem, powiewem, natchnieniem,
Gwiazd w sercu odbiciem, gorącym płomieniem,
Oddechem słodyczy, szaleństwem, złudzeniem,
Spojrzeniem tęsknoty...i Twoim imieniem...

2008

autor

Jan Dziczkowski

Napisany: 2008-05-10 Dodano: 2008-05-10 01:10:48

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie