Jaś i Małgosia
Wierzę, że zrozumiecie...
Przez świat znienawidzeni,
Miłość do kąta odstawiona,
W lesie zagubienia dwie duszyczki błąkają
się.
Mają tylko siebie,
I w serduszkach odtrąconych
Płonie żar miłości
Gaszony zapomnieniem.
Czy i tym raziem znajdą drogę do domu?
autor
Deszczowa Piosenka
Dodano: 2009-05-22 19:22:28
Ten wiersz przeczytano 567 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Wiersz miałby większą siłę, gdyby nie zdrobnienia.
Dobrze zgrany tytuł z pytaniem ostatniego wersu.
Króciutko,ale bardzo"na temat" rozumiem,trzeba kiedyś
znaleźć właściwą drogę.Dziękuję za miłe słowa,ale znów
wracam.....Serdecznie i cieplutko Cię pozdrawiam
:))))))))
Rozumiem smutek, ale jak sama piszesz trzeba o zlych
snach zapominać.
"żar miłości"bedzie ich drogowskazem odpowiednim
Kiedyś zanjdą...
A może nie...
Smutno i tajemniczo.
biorac pod uwage tytul...ta puenta ma bardzo duze
znaczenie...w bajce odnalezli,jak to bajki dobrze sie
koncza...a w zyciu?POZDRAWIAM
wierzę, że znajdą drogę... bardzo ładny wiersz.
pozdrawiam;)