Record de la pègre
Budzę czteroletnie dziecko, rozbijając
szklankę
o podłogę, niedoinformowane twarze, a jakże
bliskie
(powiedziałoby z ironią, gdyby potrafiło).
Nawet w raczkowaniu była ukryta
tajemnica.
Pamiętam dziewczynkę jedynie z
fotografii,
które zacierały ślady dziecięcej radości,
inne spojrzenie, a takie same dłonie, jak u
wszystkich – tylko małe. Niebo też
takie jak dzisiaj.
Trawa obejmowała częściej, niż matka,
żałowała
słów, by o sobie przypomnieć. W jej oczach
umierało dziecko (a może nigdy się nie
narodziło?),
przerażająco dorosłe- mnożąc przez cztery,
zamiatające
drobinki szkła.
autor
tokio hotel
Dodano: 2009-03-03 06:19:09
Ten wiersz przeczytano 737 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Przejmujący wiersz o trudnych wspomnieniach - bardzo
ciekawy!
Przeczytalam Twoj smutny wiersz matczynymi oczami
...powiedz dziewczynce z fotografii ze jest urocza i
kazda mama chcialaby miec taka cudowna i madra
coreczke :)
Szkoda ze moge oddac tylko jeden glos na ten piekny i
wzruszajacy wiersz .
niezwykle poruszający obraz nakreśliłaś. pozdrawiam
cieplutko i tulę do serca +
Dramatyczny i piękny wiersz.Przytulajmy nasze dzieci
jak najcześciej
podoba mi sie - wstrzasnelo mna w granicznych strefach
skali Richtera - na podlodze i twarzy dziewczynki
okruszki szklanych iskier - w pokoju dudni rozbite
echo - czasy sie zmnieaja a ludzkie potwornosci
jedynie mutuja - brak zyciodajnego odpuszczenia
grzechow zabiera ze soba nie tylko dziecko ale tez
dorosla kobiete. Pozdro i glos masakrycznej wielkosci
piękny smutny i wzruszający wiersz-brak miłości boli
Bardzo smutny wiersz-życie dziecka pomnożone
wielokrotnie zostaje zrozumiałe po latach,a to nie
napawa dla uzmysłowienia takich sytuacji w
dzisiejszych czasach,gdzie takie stany prawie wcale
nie istnieją,a często słyszymy o tym że znaleziono
podrzuconego niemowlaka-trudno sobie wyobrazić jego
sytuację gdy się dowie takiej prawdy..powodzenia
Wiersz fantastycznny,brawo!
Bez miłości dziecko ale i dorosły karleje w swojej
psychice.
...biedne dzieci ...takich...matek...które umieją
kochać tylko za pieniądze...
Wzruszający wiersz, boli brak miłości tam gdzie
powinna być największa, najszczersza...pozdrawiam
cieplutko:)
Wiersz fantastyczny, piękne słowa, przenośnie,
pozdrawiam
Wiersz bardzo smutny i wymowny,Kruche to nasze życie
-jak szklanka.Pozdrawiam
Bardzo smutny wiersz, szybkie dorastanie, brak milości
i zrozumienia. Życie kruche jak szkło
Przejmuje, ale świetnie napisany:)