Jawa na szmince

łatwiej piórem machać

przekaz pod próg, gdzie wychodzi
że telepatią można góre przenieść
jak z mekki snu na ustach
nie zmyje, chlorowana radość

spojrzeć w okno, jedyny ratunek
dla spod ręki Morfeusza kilku serc
na ławce z drutu złożonych lub
pomiętych palcem, drewnianych patyczków

ze śmietankowych, pomarańczą
przybranych, bo swoich już nie mam
odkąd zapomniałem czym dzień
dla kwiatów, których lepiej nie ścinać

bo tak ładniej, choć z każdym dniem przybywa
połamanych konców, tak ciężko zaczynać
jak wypalona żarówka po wielu latach
znów świecić, jaśniej od oczu

które z nocy tylko przystanek
dla pasażera zostawią, a bilet z jednej skasowany
bo tą wyrywam, aby uczucia mimo zakazu
spalić jak rękopis

który ponoć nie płonie

niż do czynów przejść

autor

K4K_AFK

Napisany: 2008-03-31 Dodano: 2008-04-01 06:59:32

Ten wiersz przeczytano 755 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie