JEDEN DZIEŃ w NIEBIE

Obudziłam się, gdy było ciemno,
z chryzantemą i świecą przy skroni.
Zaspane niebo wisiało pode mną.
Klucze do pragnień trzymałam w dłoni.
Przed południem błądziłam z LEŚMIANEM
wspomnienie goniąc w sadzie rozstajnym.
I z Balladyną przy pustym dzbanie
spijałam maliny w chruśniaku tajnym.
Południową spiekotą POŚWIATOWSKA,
w przyjemnym zaświata półcieniu,
uczyła mnie między miłość a śmierć
wplatać anegdotę o istnieniu.
Na obiedzie z GAŁCZYŃSKIM byłam u żony.
Gdy z pękiem róż na schody wbiegał,
nade mną krakały te słynne wrony,
które ocalił od zapomnienia.
Pod koniec dnia znów anioła głos…
Don Kichot pod wiatrakiem śpiewał,
a NORWID klęcząc na piasku niebios
ślady życia starannie zacierał…
Bez ciała , bez ducha i miłości
nie umiałam pofrunąć nad poziomy.
MICKIEWICZ dał mi skrzydła młodości
Z napisem ROZPACZY WSTĘP ZABRONIONY

autor

13zaspa

Dodano: 2008-10-15 00:57:01

Ten wiersz przeczytano 814 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie