Jedenaste

TeQuillli

Awarię mam samochodu.
Z sześć kilometrów do domu.
Głodny, zmęczony więc wściekły
I jeszcze te kilometry...

Idę i drażni mnie wszystko,
Droga i rowu śmietnisko.
Pies, co zajadle drze mordę
I wolność znacząca: wolniej.

Rytmiczna modna muzyczka
Bo w uszy już się nie wciska,
I to, że ruszyłem du...szę.
I to, że zwyczajnie muszę...

Po chwili mój punkt widzenia
Niespiesznie, ale się zmienia.
Innymi widzę oczyma
Świat co nie śmiga a mija...

Czas nagle traci znaczenie.
Nie muszę życia przejść biegiem.
Zwykłe, codzienne problemy
Się zapomniały. Minęły.

Las z prawej szumem się śmieje.
Ożywczym kusi mnie cieniem.
Dość mam asfaltu więc wchodzę
Z nadzieją że robię dobrze...

Kroczę przez miękkość poszycia.
Bark muska gałązka w listkach.
Zieloność w mnóstwie odcieni.
Wielość co łączy- nie dzieli.

Po "ludzku" - wybieram pieniek
Na którym sobie posiedzę.
Wciągam powietrze pachnące.
Mech czuję, wilgoć i sosnę.

Oglądam mrówki szalone
Nieznaną siłą pędzone...
Ślimak się dobrał do grzyba,
Wiewiórka w konarach śmiga.

Ptaki latają, śpiewają.
Świergotem czas umilają.
Roślinność pnie się do światła,
A jak to robi?- zagadka.

I zdaję tu sobie sprawę,
Że to jest piękne. Ciekawe.
Życie ma wiele wymiarów.
Człowiek to jeden z odłamów.

Nie lepszy wcale. Nie gorszy.
Element większej całości.
Wciąż szuka miejsca dla siebie.
Poprawia. Zmienia. Chce lepiej.

Różne prowadzą nas drogi.
Są przy nich słowa przestrogi:
Doceń co masz. Chociaż próbuj.
I: jedenaste...- nie cuduj...

postaram się bywać...

autor

swicha

Dodano: 2012-06-30 18:44:43

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie