rano

Niedzielny mamy poranek.
Śpię długo. Nie wiem czy wstanę.
Popijam poranną kawę.
Myśli włączają się same...

Co dzień podobne schematy:
Budzik, kawunia, do pracy,
Obiad, coś w domu..., seks stały.
Człowiek to stwór doskonały?

Po to mam zmysły i głowę
By moje mogło być moje.
W T(i)V(i) gotują kucharze...
Ja też gotuję- a jakże.

Oni wykwintnie. Fachowo.
Ja różnie. Raczej pechowo.
W nich wiedz o jadle miliony
Nudnych, typowych, książkowych...

Widzę na półce przyprawy
Te, które w domu ma każdy...
Nie chcę być "mądry" jak wszyscy,
Ja lubię miewać pomysły...

Próbuję zwyczajnej soli.
Głupie?- a kto mi zabroni?
Chcę ten przypomnieć smak słony
Zwykle w "innościach" zgubiony.

Ona mi ślinę rozmiękcza,
Tej zaś objętość się zwiększa...
Obrzydlistwo... Aż mnie skręca.
Niecodzienna retrospekcja.

Z pamięci głębin wyrwane,
Stare, a więc zapomniane...
Niby coś słuszne- bo wiesz to,
Ale czy tak jest na pewno?

Jak dziecko, lubię poznawać
Sekrety naszego świata.
Nic nie: zbyt nudne, zbyt proste.
Czuję to wzniośle. Radośnie.

I chwila zyskuje wartość.
I żyć z nich warto jest każdą.
A moje myśli mnie tworzą.
To dzięki nim jestem sobą.

To co przeżyłem mi "mówi":
Gotują ludzie dla ludzi.
Są różne gusta i smaki
I pełnej nikt nie ma racji.

Prób- błędów działanie pierwsze
A potem standard prim przejmie.
Wiesz jak co robić. Tak robisz.
I już nie tworzysz- choć tworzysz.

Tak jest i w kuchni i w pracy,
W seksie i w czasie wakacji...
Stereotypem podparta
Żyć kategoria jest każda.

Przykre jest to, że schematy
Z czasem przejmuje z nas każdy.
Że już nie szuka... nie pragnie...
Łatwiej, wygodniej w standardzie.

Dla mnie to koniec rozwoju.
To starość. Czekanie zgonu.
Trwanie bez sensu. Na pokaz.
Człowiek to "wielka" istota?...

Jest hasło: myślenie boli.
Przyjemniej zostać bezwolnym?
Rozum do czaszki pudełka
I jestem super... kukiełka.

Niedziela- jak każda inna.
Głowa odpocząć powinna.
Dziś jednak wolne- bez pracy,
Mózg mi się znowu złajdaczył.

Wkręca, że życie jest smutne
(Depresją trochę to cuchnie).
Leżenie nie jest już fajne.
Wstanę... i czymś się więc zajmę...

autor

swicha

Dodano: 2012-07-02 12:17:43

Ten wiersz przeczytano 569 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie