JEDYNA ULICA, NA KTÓREJ...

Idę z Tobą przez długą ulicę;
po obu jej stronach rozpostarte są kamienice
niczym skrzydła orła - tak piękne i wyniosłe;
Ich balkony winoroślem są zarosłe,
a podwórza zieloną trawą;
I każde z tych podwórz drewnianą ławą
poszczycić się może wygodną;
Zaiste, ziemia tutaj niezwykle płodną -
wszędzie bowiem kwiaty rosną,
zatem miejsce to szczególnie piękne musi być wiosną;
Gdzie nie spojrzeć tulipany i róże,
co mówią o nich że miłości stróże,
toteż kilka ich zbieram
i zrobiwszy wianek o Twoją skrón go podpieram;
I tak bieżymy dalej tą ulicą długą,
oblewając się wzajemnie czułości strugą;

Lecz... wracam wtedy do rzeczywistości...
i dokoła mnie nie ma już miłości,
a tylko ostaje ma samotność...
oraz wiara na uczuciową dogodność....
staram się wrócić na tą marzeń ulicę,
lecz z jej obrazu poznikały już kamienice,
a same ruiny po nich zostały;
Kwiaty cudne też zniknąć musiały,
gdyż ziemia jałową się stała
i jakimś dziwnym chłodem począć pawała;
Wszystko zniknęło z tobą na czele...
a dałbym tak wiele,
żeby marzenia z rzeczywistością się zamieniły;
Ach, żeby siły mej wielkiej miłości sprawiły,
abym ujrzał znowu tą wspaniałą ulicę
i te kwiaty, balkony, kamienice...
oraz Ciebie...

autor

Mynyx

Napisany: 2004-05-19 Dodano: 2004-07-26 00:11:22

Ten wiersz przeczytano 376 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie