Jedyny tor na szczyty

Wskazówki pędzą, tarcza ! Już ciemna pora,
Papier, odzwierciedlenie ! przynosi ulgę cierpieniom,
Z umysłem dziecka, piórem amatora,
Naznaczasz wersy, wskazówki przyszłym pokoleniom !

Na wszystko spogląda, okiem wyroczni,
Kochany, znienawidzony, w zaświatach spoczywa,
Bez Niego ciemniej, głucho, coraz mroczniej,
Na prostu tor powraca losu parabola krzywa.

Na wszystko spoglądają, jednak innym okiem,
Wysławiani, wzgardzeni na ziemskim padole,
Brną w różne ścieżki, mija rok za rokiem,
Żywot zostaje żywotem, na przemian udręki i swawole.

Jeden podmuch, nić pęka ! A za nią dusz tysiące,
To ten miłosierny, Pan ustawiający śmiertelników,
Nie ! Zdajmy się na Niego, on idei ma bez liku,
Ukoi setki pragnień, dusze spokoju łaknące.

Nie potrzeba dowodów, wystarczy wiary kawałek,
Poznaj fundament, drugą część po prawo,
Pogrąż się w tym, wtedy przyznaj, iż powstałeś,
Wzrok ku niebu, idź przez życie z nadzieją i żwawo

autor

okhm100

Dodano: 2008-06-01 22:31:06

Ten wiersz przeczytano 1060 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie