" Jeno konie wypoczną"

Zainspirowany snem o rycerzu i pięknej białogłowie

Zacny uczynek sprawiłaś mi pani
obecnością swoją serce uzdrowiłaś
jeno niedosyt jakowychś pozostał
gdym Waćpanią żegnał sam się przeto ostał

Kontentym zaś jestem gdy mnie myśl nachodzi
o rychłym spotkaniu co mi radość zrodzi
i niechaj pozostanie do dnia onego końca
od kura zapiania do zachodu słońca.

A coby się smutek Waćpani nie imał
i uśmiech z jej lica żalu nie poznał
w drogę wyruszę nim śniegi się zaczną
niech no jeno siwe konie wypoczną.

A gdybym zginął wrogim mieczem usieczon
nie mógłbym złożyć należny Ci ukłon
myśl moja otworzy swoje podwoje
tam skarb mój gdzie serce Twoje.

Spokojnie, w tym swoim śnie, przeżyłem :))

autor

kaczor 100

Napisany: 2014-11-04 Dodano: 2014-11-04 20:24:55

Ten wiersz przeczytano 1777 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie