A jesień i.......

Nasze spotkania, gdy sady były przepojone
wonią dojrzewających jabłek, bardziej cierniste
jak letnią porą. Drzewa w płomiennych kolorach
wieńczyły grzbiety wzgórz.

Spacerując trzymałam cię pod rękę, a chłodny
jesienny wiatr szemrał wśród gałęzi i krwistoczerwonych
liści. Niebo nad nami pomimo jesieni było
tak piękne jak księżyc wschodzący nad morzem.

Wszystko wokół wydawało się utulone
różnorodnością barw odbijających się kontrastem
od błękitu jesiennego nieba. Targały mną
uczucia szczęścia miłe sercu.

Była też niepewność, czułam się tak, jakby mój mózg ktoś
owinął watą. Nie umiałam myśleć logicznie,
ani uporządkować swoich myśli. Szczęście jak dziki
ptak zleciało na samotne serce.

Czułam twoją bliskość, serca bicie, drżałam jak
liść w twoich ramionach, bo coś nagłego wypadło
z zarośli jak stadko przepiórek. Pulsowało
mi w skroniach, a w sercu zagościła czułość.

Zawierzyłam swoje serce całkowicie właśnie
tobie, marzyłam by miłość nasza była rzeką
czystej wody, która przyniesie nam szczęście i radość.
Szukałam ciepła i bliskości.

W miarę jak przesuwało się słońce i zmieniało
światło, a dzień chylił się ku zachodowi robiło
się coraz chłodniej. Nasz spacer miał się ku końcowi,
Było coraz smutniej.

Wierzba ponad drogą szumiała rzewnie bezlistnymi
gałęziami, a ścieżka tonęła w złocie pożółkłych
liści. Gwizd i melancholijne zawodzenie wiatru
napawało serce niepokojem.

Gdy opuszczaliśmy park, klony pośród jodeł
pochyliły się ku ziemi. Krwawe gałęzie
wyglądały jak purpurowe sztandary, a opadłe
liście wyczyniały swoisty taniec jesieni.

Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2009-09-28 Dodano: 2009-09-29 19:21:37

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie