I zimy były....
Mijały wszystkie pory roku, a my ciągle
byliśmy
razem, pomimo wielu przeciwności. Zimą
śnieg
pokrywał delikatnym welonem zamarzniętą
powłokę ziemi. Spływał z nieba
wibrującymi,
dużymi i gęstymi płatkami.
Biel niczym lukier pokrywał milczącą
trawę.
Spotykaliśmy się w przeróżnych miejscach,
bywało
że czekając na ciebie serce nieomal
pękało
z niewypowiedzianej tęsknoty. Szczęśliwa
byłam
tylko wtedy, gdy byłeś obok.
W domu z okien podziwialiśmy kolejne
pory
roku .Zimą lasek jodłowy, który wyglądał
jak zaczarowany zamek przykryty białym
puchem.
Kępy drzew prześwitujące między domami
tworzyły tajemniczy widok.
Każda drobnostka ,chwila spędzona razem
była
radością. Były też święta i piękne
drzewko, na nim
wysiały oprócz innych ozdób anioły z
mieniących
się świecidełek przytrzymujące kuleczki
białej,
mięciutkiej waty.
Spacery w środku nocy, gdy pod nogami
skrzypiał
siarczysty mróz, płatki śniegu wirowały jak
ćmy
w blasku księżyca .Jego ogromna kula
żeglowała
po niebie, w którego w srebrnej poświacie
skąpany
był cały krajobraz.
Wracają wspomnienia jak bumerang, ogromny
ciężar
fala szkarłatu i smutku zalewa serce niczym
lawa spływając strugami
łez……………
Tessa50
Komentarze (14)
Pięknie opisana zimowa aura połączona z niewyobrażalną
tęsknotą...pozdrawiam ciepło
wspomnienia pozostają...kolejne pory roku przed nami,
może inne, może lepsze...
...i wiosna znowu nadejdzie i...... Piszesz swoje
wiersze jak seriale.
Pełne miłości i tęsknoty zimowe wspomnienia. Nie
zapominaj o innych porach roku. Nastrojowy i piękny
wiersz. Pozdrawiam
Ładne opisy, forma też ciekawa, tylko ten ustawiczny
smutek nie mam na to już jednoznacznego zdania. Na
początku - płatki śniegu chyba wirują.
pięknie opisałaś wspomnienia...bardzo fajny
wiersz....pozdrawiam
Wiersz pelen tesknoty i wspomnien,,
wzruszajacy,,pozdrawiam wiosennie
z daleka.
Taki piękny krajobraz w sercu wciąż masz , przestań go
rozmydlać łzami i topić wspomnienia bo odpłyną na
zawsze te szczęśliwe . Weź się w garść , życie to nie
potok miodem płynący lecz warto chociaż polizać
plastry z miodem . Piękny wiersz :)
Wspomnienia pełne miłości... szkoda, że smutek nie
daje spokoju.
wspomnienia - warto je mieć ... pozdrawiam
Tak - od dobrych wspomnień daleko nie można
zawędrować,a masz co wspominać i chętnie do nich
wracasz i wracać będziesz,a one są ładnie spisane w
formie wiersza i pozostaną na stałą pamiątkę i jak nic
się nie zmieni będziesz je cenić jak talizman.. szkoda
tylko że to niesie smutek,ale może jeszcze się coś
zmieni i nawet niespodzianie na lepsze..tego Tobie
życzę,a wiersz ładny tylko te strugi łez
martwią..rozchmurz się..powodzenia
Wspomnienia tych najszczęśliwszych, najpiękniejszych
dni malują obraz życia w strofach wiersza.Smutno, ale
dobrze,że jest co wspominać i tak pięknie.
opisowo bez zarzutu pozdrawiam :)
czytałabym i czytała - tak pięknie piszesz.