Jesień

Gdy złote słońce korony drzew przemieni i kiedy pierwszy jesienny liść dotknie łona ziemi, będę czekała w parku na ławce i będę liczyła piękne kasztany na trawce.

I jak co dnia zawieszona w próżni tęsknoty z sercem zdrętwiałym, pełnym młodzieńczej głupoty, pozwolę aby wiatr wkradł mi się we włosy i wróżył me przyszłe losy.

Otulona przez szum drzew będę czekała na powrót przeszłości, tkając zwiewne skrzydła miłości, a gdy zapukasz w drzwi naszej przyszłości, serce dziewczyny wyrwiesz z nicości.

Uniesiemy się nad bursztynowe pola uskrzydleni miłością i otumanieni dziką radością, oddamy pokłon Bogu z pokorną wdzięcznością stając się jednością... .

Dla T.T od K.M

autor

mgielka

Napisany: 2006-05-30 Dodano: 2006-05-30 23:07:59

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie