jesień

koniec września lato opłakuje deszczem
płyną mgieł opary i liście z szelestem
płonące gorączką sezonowych suchot

jesień do drzwi stuka


pażdziernik wybiega
do brązów z czerwieni
i w słońca promieniach
w mig zwęgla odcienie
w grafity wieczora szarzejące rano

jesień jest już panną


listopad podkuty
zachmurzenia stalą
ugasi pożary z trzewi drzew wyprute
na drogę pobladłą
bo przymrozkiem ściętą

jesień jest kobietą


grudzień bezcienisty
wpada z wichru świstem
korony pochyla w szemrzące pokłony
przed jesieni zgonem

w czas zimy narodzin nagle przyspieszonym

z cyklu Wyciszenie copyright mago 2006

autor

mago

Napisany: 1992-09-24 Dodano: 2006-12-10 17:04:04

Ten wiersz przeczytano 806 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie