Tak Wiem

Łuna czerwonego światła wskaże
mi drogę pośród trzciny kłosowej,
między szeptem świerszczy a
zapachem migotek trawiastych....

Pachnie trwałością...
Twym krokiem złożonym,
półmrokiem przejrzystym,
falą mikro życia....

Prowadź Niewiasto!
przez wzgórza zielone, przez
niezliczone chwile czasu potomnego.
i ciche szepty zbożowych mas...

Kroczmy we dwoje!
splątani niemożliwym
przez słońce ruchem dłoni....

Zachwycam się Twą białością wśród
potoków niebiańskich
i skalnych gór trawiastych
miękkiej skóry dziewiczej owcy...

Wijmy się jak trele ptaków nad nami
Patrzmy....dojrzawszy nasze doznania....
Kilka chwil upojenia mej duszy zbawi
twój wzrok silący się w ciszy głusz....

Tak by nikt nie widział...Przemykamy
drobne ziarna pyłu wiecznego...
W tej mgle gęstej patrzymy sobie w oczy...

Abyśmy oboje poczuli w sobie siłę
nieposkromionej ziemi....
Abyśmy bez oporów, bez świadków
razem skoczyli....
Porywając się na ten czyn posępny
obyśmy nigdy nie żałowali....

Po takim spacerze weź mnie
w obłoki cielesnej natury...
Schowajmy się w chacie drewnianej z
wyrytym zapisem mowy....

autor

ewix

Napisany: 2003-12-23 Dodano: 2006-12-03 14:42:43

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie