JESIEŃ
Lato odchodzi w dal
słońca promienie gasną
obłoków szarych coraz więcej
srebrzyste krople deszczu
mienią się korali kryształem
- - -
melodyjnie tańcząc z wiatrem
Zacna pani jesień
rozpoczyna tęczowy marsz
przywdziała barwną suknię
jak gdyby szła na bal
chociaż lato jeszcze
- - -
słonce wysoko
Ona z aury uśmiechem
w promieniach babiego lata
czule chłodem przenika
mówiąc - witam was
z jaśnistym piorunem
- - -
już jestem...
autor
OGRODNICZKA ©
Dodano: 2014-08-26 08:32:14
Ten wiersz przeczytano 1608 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Hola, hola, jeszcze trochę, prawie miesiąc lata.
Wspomnisz moje słowo, że jeszcze słoneczko przygrzeje.
Pozdrawiam serdecznie.
Wygląda na to, że jesienią pojawią się wiersze o
zimie. Świat oszalał i ludzie też ;))))))ale co tam,
niech będzie, jak jest.
W środek lata jesień się wplata:) pozdrawiam
serdecznie :)
piękna jesień:):)niech taka przyjdzie:)pozdrawiam:)
"już jestem..." i znów będziesz:). pozdrawiam
Mam nadzieje ze ta piekna, barwna pani, gdzies sobie
jeszcze po drodze na chwile przysiadzie:-)
o ile Bóg tego nie zmienił
to jeszcze mamy cały miesiąc do jesieni
jeszcze lato nam roztacza uroki swoje,
poczekam trochę, nim jesień otworzy podwoje
idzie ku nam Pani Jesień
jarzębinę w koszu niesie
pozdrawiam serdecznie :)
też piękna pani, dojrzała i nostalgiczna
ładne strofy
pozdrawiam