Jesień

Nadeszła jesień, a z nią nostalgia...

Nastał październik,
złote skry,
wciąż spadające liście drzew,
pośród ich płaczu my...

Aleje pełne ludzkiego ciała,
ciepła oddechów, zwykłych spraw,
a w skraju parku brzoza mała,
zasypia na sto lat...

Noc nadciąga ze swymi wojskami,
w miliony orszak idzie ten,
promienie Słońca nam zasłania,
szybciej kończy się dzień...

Kocham gdy słota mnie uderza,
odczuwam brąz i chłodny deszcz,
dusza ma wtedy słodko śpiewa,
pięknego lata tren,
poeta myśli o swoim życiu,
wiatr wspomnień, cudnie zaczyna wiać,
i wtedy pisze te kilka słów,
zamiast jak zieleń- iść spać...

Wiersz, jest jak studnia, w której odbija się dusza człowieka...

autor

JJ

Dodano: 2008-10-18 18:34:20

Ten wiersz przeczytano 739 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie