Jesienna dziewczyna.
Jesienna z niej dziewczyna,
jesiennie zadumana,
czerwień we włosach nosi,
jesiennie jest ubrana.
Zieleń jej przytłumiona,
czasem szmaragdem błyśnie,
na ustach uśmiech zagości,
jesiennie, zmysłowo, złociście.
Tuli maleńkie marzenia,
sny pod poduszkę chowa,
miłość jesienną zapewne,
chciałaby przeżyć od nowa.
Przecież pamięta jej dotyk,
czuły, porywczy, wilgotny,
dziewczyna jak dziewczyna,
charakter ma... przewrotny.
właśnie zrobiła kolejny,odważny krok ku jesieni... czy jej...zwyczajność się odmieni?
autor
zwyczajna kobieta
Dodano: 2007-09-26 00:34:29
Ten wiersz przeczytano 6291 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Może i przewrotny, ale jakże piękny opis. I jesieni i
... kobiety, dziewczyny. Podobają mi się emocje
przekazane w wierszu i lekko się czyta.
Tej jesieni suknie zmienisz, z marzeń utkasz sobie
nową ,założ jeszcze wianek z lisci i powędruj nową
drogą...
Piękny wiersz o Jesieni i o Kobiecie... Miłość ma
wciąż w pamięci... Miłością zapłonie na nowo :-)
wiersz rzeczywiście forma przypomina rozmowę z
jesienią, subtelny opis..
piękna i jak kobieta jest kapryśna nieraz ale jesień
nostalgiczna rozświetlić przyszłość może Wiersz leki i
melodyjny Ladny