Jesienne rendez-vous

strofa stanisławowska

Weszłam radośnie prosto w nabrzmiałe
rozjesiennieniem powietrze,
dreszcz zimnotkliwy wstrząsnął mym ciałem,
kiedy zdążałam w to miejsce,

gdzie nasza młodość i śmiech perlisty
do dziś zaklęte tkwią w drzewach,
ubranych w suknie czerwonolistne,
które wiatr psotnik rozwiewa.

Przysiadłam w niszy rdzawozłocistej,
na tkanym z liści dywanie,
by tu poczekać na twoje przyjście,
sentymentalne spotkanie.

Poszybowałam wraz z babim latem
wprost w rajskocudne wspomnienia,
aż cię ujrzałam w słońca poświacie
i nie skrywałam wzruszenia.

Nic to, że w każdy dzień się witamy
od lat tym samym uśmiechem,
wtuleni w jesień powspominamy
lata młodzieńczych uniesień.

autor

fatamorgana7

Napisany: 2019-10-10 Dodano: 2020-10-10 18:07:22

Ten wiersz przeczytano 2140 razy

Oddanych głosów: 67

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie