Jesiennie
jeszcze senny poranek
za pan brat dziś z wiatrem
zaintonował cicho
ostatnią melodię lata
zieleń kolor straciła
pejzaże światła i cieni
tkają magiczny dywan
babim latem spleceni
jesień zerknęła na ziemię
kasztanowymi oczami
rozsypała kolory
od złota do czerwieni
już wilgoć z mgłą się czai
i pustką wieje w parku
samotna smutna ławka
wciąż czeka na kochanków
wraz z roztańczonym liściem
ulatują marzenia
żegnaj lato słodyczy
ławeczko do zobaczenia
autor
karmarg
Dodano: 2015-09-17 09:20:19
Ten wiersz przeczytano 2968 razy
Oddanych głosów: 65
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (73)
smutawo i ładnie
Delikatny i pełen wrażliwości wiersz.
Piękne pożegnanie lata. Pozdrawiam i dziękuję za
wizytę u mnie:-)
Ładnie, jesiennie i romantycznie wplotłaś melancholię
w wiersz. Pozdrawiam Marianko:-)
Nie zima, nie lato, nie wiosna...lecz jesień
najprawdziwsze szczęście
mi przyniesie! :)
Uwielbiam tę porę roku (wiem jestem inny) Ale taka
jest prawda.
Pozdrawiam.
z końcem lata pustoszeją parki, ławeczki...w zamian są
wspomnienia... pozdrawiam serdecznie.
Jesienny smuteczek..
miło było przeczytać.Pozdrawiam.
No, kończy się lato i jesień drepcze - /nie ma na to
rady/:))
Pozdrawiam z uśmiechem!
przemiłe pożegnanie lata
Piękne pożegnanie lata.
Super... +++
Pozdrawiam
Aż łezka w oku się kręci +)
po prostu cudowna melancholia, brawo :-)
Piękny utwór ,przedstawia w sposób artystyczny tę porę
roku jej piękno i uroki.Pozdrawiam
To mje sie podoba
bo bodoba mje sie to co znam
ale tak tego nie znałem
wienc podoba mje sie to bardziej
Melancholią powiało, ale taka jest jesień.Piękna.