Jesienny Ogród Van Gogha

Ekspresja zawsze mnie fascynowała i zawsze już będzie...

Jak malowane ogniem stoją dumne pochodnie,
Parzą przechodniów płomieniem gorącym, którzy...
Uciekają w górę, w słodkomorskie niebo nad nimi,
Tam ulga dla oczu, spokój, świeży Ojciec ziemi.
Tam chmury skąpane w soczystym błękicie,
Przedzierają się przez kołtuny złotowłosych koron.

Obok rudowłosych dzieci natury, zielone karły,
Wielkie nadzwyczaj, spokojne zielenią, w ciszę zapadły
I opalają się w cienu kwiatów słońca.

W tym kwieciu ognisty feniks się narodził,
Do lotu się zamaszyście zbiera, już trzepot skrzydeł i jesienne pióra,
Już niepotrzebne, zwietrzałe, schnące, znużone liście
Opadają, głaskane nutą brązu i czerwieni, gdy...
Spokój, rozsypał się w porę roku ptak jesienny
I tylko patrzy,
Jak zmienny nastrój ma malarz.

By już zawsze jesień była taka piękna...

autor

bright shadow

Napisany: 2005-03-07 Dodano: 2006-08-07 00:14:15

Ten wiersz przeczytano 767 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie