Jestem…
jestem kamykiem w mozaice istnienia
nie barwnym wzorem
lecz szarym tłem…
bez tła szarego nie byłoby wzoru
istnienie moje
ma zatem sens…
nie wiem jak długo tkwić będę w tym
miejscu
kiedy odejdę
zostanie ślad...
taki niewielki punkcik przeznaczenia
zostanie pusty?
zmieni się w piach?
autor
fatamorgana7
Dodano: 2017-11-13 16:05:54
Ten wiersz przeczytano 1493 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (61)
Ps. - z uwagi na Twoj kom. - odowiedż dla ąnny i broni
- dopowiadam: mowiąć o właściwej optyce- mam na myśli
skromność Autorki, a nie dokonania, ktore nie mi
oceniać, które istnieją dla każdego indywidualnie,
ktore - ostatecznie - weryfikuje zawsze czas.
Jeszcze raz pozdrawiam:)
Świetny płynny wiersz przeczytałem z przyjemnością. +
i Miłego wieczoru.
Myślę jak Donna każdy kamyk musi mieć swoje miejsce
jak puzzle inaczej układanie mozaiki mijałoby się z
sensem
Serdeczności Gosiu:)
Krajobraz (mozaika) z myślącym "ziarnkiem piasku". Nie
ma w nim kamyków bez znaczenia swego - i -właściwego
mu - przeznaczenia...
Mądry, dobry i z włąściwą estetyką i optyką wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:))
Aniu, serdecznie dziękuję.
Tak na marginesie, turkus to mój ulubiony kolor :)
Pozdrawiam cieplutko :)
Witam serdecznie wszystkich czytających :)
> Angel Boy, cieszę się, że tak uważasz :)
> Anno, Broniu - z moich wierszy wielkiej pociechy nie
będzie, ale dziękuję :)
> Shizumo, tez tak myślę :)
> Zefirze, witam i dziękuję :)
> Stello, pomyślę nad tym, dziękuję za zainteresowanie
:)
> Bluszczyku, bardzo mnie cieszy Twoja opinia :)
> Tadeuszu witaj, nie ukrywam, że mam na imię Małgosia
:) Zerknij do inf o mnie :) Za opinię o moich
wierszach dziękuję serdecznie :)
> Danusiu, bardzo mi miło, że zechciałaś zajrzeć do
mnie. Cenię sobie Twoją opinię :)
Pozdrawiam serdecznie i życzę miłego wieczoru :)
Ładnie poprowadzona, nieco melancholijna refleksja na
temat życia i przemijania.
Witaj. Kazdy kamyk ma swoje miejsca i role do
spelnienia, jesli jednego zabraknie, mozaika stanie
sie niepelna... a kiedy juz sie kamyk rozpadnie w
drobinki piasku, zostanie zastapiony innym. Ladnie o
tym napisalas. Moc serdecznosci.
Tak dobrze, że jesteś i że nie
jest to fatamorgana, tylko
wrażliwa Dziewczyna o nieznanym
mi imieniu, pisząca urocze
i mądre teksty wierszy.
Miłego dnia.
... zatrzymałaś na dłużej szarym tłem i punkcikiem
istnienia...wiersz bardzo na tak... Pozdrawiam
cieplutko :)
Sugestywnie...jednak "mego"na mojego zmienilabym, albo
sie wrecz pozbyla i tak wiadomo o czyjm przeznaczeniu
mowa, wiersz nierymowany, wiec bez szkody dla
rytmu...ale to ja.
Podoba sie.
Pozdrawiam:)
ciekawy wiersz pozdrawiam
Tak to prawda, pozostanie po nas pamięć w wierszach.
Tak myślę. Pozdrawiam serdecznie.
Dla każdego jest tu coś przeznaczone.
wiersze zostaną!!