Jestem roślinką

Kiedyś słowa wołały szeptem -
jak delikatny wiatr odczuwano je,
teraz ich siła zabija - teraz mnie,
a chciałam żyć - przy Nim trwać, być,
w spadku zostały mi łzy,
mówić też nie potrafię już - cóż...
Jestem jak roślinka - nie rozumna,
niekochana przez nigogo, zaniebana.
To dał mi los, to zesłał świat -
dziś zastukam do śmierci bram,
gdy wejde po złotej drabince,
gdy skrzydeł poznam czar -
zabłysnę na niebie światełkiem
od tak...

autor

czarnula

Napisany: 2006-10-06 Dodano: 2006-10-06 12:27:14

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie