Jestem szczęśliwy

Jestem szczęśliwy - bądź nim i ty

Są na świecie ludzie szczęśliwi , bogaci, biedni, godność w sobie mają
Swą pracą, swoimi uczynkami wokoło , dobro i piękno rozsiewają
W swoich poczynaniach zawsze bliżej im do nieba, do chmur
Aniżeli do szarości, do czartowskich czarnych .dziur.

Są na naszym globie skrawki ziemi, zawsze jest tam lato , nie ma zim ni jesieni
Są góry, są ostoje zwierzyny, rzeki których koloryt w słońcu się mieni
Są wokół nas rzeczy w realiach piękne, i niezbadane czarowne
My wszyscy wokoło , zatopieni w tłumie – jak wielkie mrowie

W tym wielkim tłumie , widać jak na dłoni ,
kto szczęśliwy w sobie a kto na silę je goni
Wielu z nas otrzymało od Twórcy wiele , wiele
By iść przez świat radośnie jak w święta , w niedzielę

Większość z nas mimo woli żyje gdzie szarość jest okrutna
Nie ma w ich życiu wesołych barw , jakie cechują Tycjana płótna
Ci co szczęśliwi chodzą po ziemi, na to szczęście pracowali i nadal pracują
Pozostali w szarości dnia , tylko miernie egzystują

Ja chce byś szczęśliwy i szczęśliwym jestem , jak Midas obsypany złotem
Idę przez swe dróżki, w deszczu, śniegu , w mróz , w spiekotę
Zawsze na mej twarzy uśmiech i radości zakwita
Nie potrzeba mi bogactwa, pieniędzy , rankiem słońce- wieczorem księżyc mnie wita

Mam oczy niebieskie jak morza i lazur nieba
Wszędzie dostrzegam biel, pastel , dobro i więcej już nie potrzeba
Wokół mnie uczone księgi, z których radość i wiedzy czerpię
Gdziekolwiek jestem , wszystko widzę jakbym się urodził z łyżeczka w gębie

Dostrzegać piękna nie tylko w palecie cudownych barw
Ale dostrzec barwnego żuczka , błądzącego w śród suchych traw
By stać się estetą , i wyczuwać piękno nie tylko w zmyślnej architekturze
Ale widzieć je również w wiejskiej starej chacie ,a nawet w mysiej dziurze

Nigdy na tych z ulic szarości nie patrzę z góry
Zawsze przychylam im nieba – podnoszę do góry
Nieszczęśliwcom wkładam kamyczki szczęścia by im w dłoniach błyskały
By spojrzeli z za ciemnych chmur – by pojawił się uśmiech , doznali chwały

Najważniejsze w moim życiu jest miłość i do niej przywiązanie
Opiewam ją co dnia, co wieczór , to moje miłowanie
W swojej miłości na piedestał ustawiam kwiaty na nich kobiety
Doznaje wtedy radości w sercu w samym sobie miłosnej podniety


Potrafię z nią iść przez krańca świata , ciemne dukty, słoneczne polana
Potrafię dla niej upleść z trawy cudowny bukiet, uwić gniazdko miłości z siana
Szczęśliwość i radość garnę ku sercu, ku sobie , i patrzę z wielką troską
Na tych nieszczęśliwych , co tylko gonią, za karierą , za forsą

Żyję w śród wielu wesołych i zatroskanych i takich jak ja szczęśliwych w tłumie
Kocham życie, biorę je w garść , przytulam do siebie słońce , księżyca rogal
Zabieram z sobą miłość, szacunek , wiedzę, wspomnienia w mym rozumie
Uśmiech na twarzy , w sercu, w duszy , kwiaty z mej ścieżki rosnących opodal

Zabieram do swego życia szczęśliwego moją miłość, to Ciebie ma ukochana
Która trwa już latami, od mego poczęcia, po jej dzisiejszy dzień
Bo cieszyć się umiem , drobiazgiem, zmieniać szarość w płonące polana
Biec przez życie we wstążkach , barwnie, gdzie szczęście nie rzuca na ziemię cień

Spójrz na moje słowa, na ich koloryt, zabierz je w swoje ręce
Zapytaj mnie , gdzie ja swój talizman szczęścia chowam w nocy i za dnia
Odpowiem Tobie , to moje szczęście zwie się sercem
Otwarte, przepastne na miłość , na dobroć, gdzie nie ma dna...

Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2013-03-25 Dodano: 2013-03-25 05:53:53

Ten wiersz przeczytano 704 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie