Jestem zła

Ja przepraszam, choć nie wybaczam
Z dobrej ścieżki zawsze zbaczam
Szukam szczęścia, nie znajduje
Przyszłość swoją w złości buduję
Często kłamie swojej mamie
Lecz to się nie liczy dla mnie
Umiem mocno ranić ludzi
Wciąż nienawiść się we mnie budzi
Protestuję, bo jestem zła
Z mego oka nie spływa łza
Kocham siebie, tylko siebie
Jesteś w błędzie, bo nie Ciebie
Nawet Ciebie mocno ranie
Jestem podła, ja nie kłamię
Nie obchodzą mnie uczucia
Nie chcę szczęścia wcale szukać
Umiem zabijać ludzką nadzieję
Wielkie zło wokół sieję
Jestem samotna, na zło głucha
Z mego serca ono bucha
Nikt mi nie mówi, że robie źle
Tak będę robić pewnie wiecznie
Jestem zła jak diabeł, ale
Ja przepraszam choć nie żałuję
Umiem słuchać płaczów ludzi,
Bo to smutku we mnie nie budzi
Miłość nie istnieje wcale, wcale
Nie umiem kochać choć się nie chwalę
Gdyby tak było to byś uwierzył,
Bo kiedyś chciałam ukraść księżyc
Był za daleko więc przegrałam
I zostałam nie kochana
Byłam głupia, bo tęskniłam
Choć wiem, ja pierwsza Cię zraniłam
Gdybyś uwierzył to może nie
Zostawiłabym serca na dnie
Już za późna, ja wiem, ale
Nie żałuje tego wcale
Już za późno, nie wybaczam,
'Nie żałuję, ale... Przepraszam....

Przepraszam za bardzo dziwny przypływ twórczości, bo sama siebie zszokowałam pisząc ten wiersz. Chciałam też powiedzieć, że nie jest on o mnie;). Może w jakimś znaczeniu, ale niewielkim. Nie umiem zresztą powiedzieć czy jestem zła - czy dobra, ale to stanowczo nie moje słowa (choć przeze mnie napisane(;)

autor

HipnotiC.E-g

Napisany: 2006-12-20 Dodano: 2006-12-20 20:56:54

Ten wiersz przeczytano 942 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie