Jesteśmy istnieniem, nierealnym...
Iść przez życie tak lekko, tak błogo
Aby nie zdeptac ani jednego kwiatka
Aby nie zranić żadnej osoby
To ideał życia
Nierealny sen
Nie mamy przecież skrzydeł
By moc swobodnie unosić się
Nad nami przyrosłymi do ziemi
Nie mamy czapki niewidki
Tak, aby nikt nas nie dostrzegł
Aby nikt nie stal się nasza ofiara
Jesteśmy z ciała, krwi i kości
Jesteśmy istnieniem
o tak malej wadze w kosmosie
ale jakże wielkiej dla drugiego
człowieka
dotkniętego przez nas ludzkim palcem
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.