Jesteś:wiatrem.

Byłeś, nie ma Cię, jak wiatr - Romanowi.

Czuję się taka samotna,
bez Twoich dłoni i Twoich ust,
bo jesienna melodia liści,
woła do mnie z tęsknotą:
"niech się marzenie Twoje ziści!"

Tyle chciałam Ci dać,
pocałunków deszczem witać Cię,
ubrać Miłość w spokój słów,
oddech zamknąć w swoich dłoniach.

Byłeś jak słońce, które pieściło
moje zranione serce, będące w rozterce.
A stałeś się, jak jesienny wiatr,
deszczem podszyty ,a mi ciągle
Ciebie brak.

Tessa50

Wspomnienia są jak gorące węgle, które boleśnie palą.

autor

Tessa50

Dodano: 2009-04-27 19:43:10

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie