jeszcze a już
pod moim niebem spraw na ziemi
miesza się nieustannie powietrze
ciężko oddychać bez wspomagaczy
osobistych dotleniaczy brak
niestety
muszę być silna bo kto jak nie...
żaden ktokolwiek siła tkwi
w sile ducha w ziemi korzeniach
żadne tam gładkie słówka miodzio
chcesz to masz
nawet teraz gdy zawierucha
niby spokój bo wszystko za nami
moje prawo emeryta domu - cisza
głęboka jak po wyrwaniu zęba
ktoś tu ktoś tam
wyciska soki świat stan wojny
emancypacji ważne ja należy się
że po bruzdach? wczoraj było
nawet niebo - zabrakło łez susza
piguła pod język ostania prośba
skazańca bez echa stojąc umiera
jeszcze dąb
... a trzęsie się jak osika
autor
mala.duza
Dodano: 2020-02-21 11:53:34
Ten wiersz przeczytano 1906 razy
Oddanych głosów: 51
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (52)
Ładny, ciekawy wiersz.Często nie wesołe jest życie
staruszka. Pozdrawiam.
Wiersz o sile i słabości wobec codziennych spraw,
również o samotności.
Pozdrawiam serdecznie,
Bardzo refleksyjnie o życiu, serdeczności Halinko :)
Refleksyjny, ciekawy, dobry wiersz.
...bo życie to do siebie ma,
że ciągle z nami w berka gra...;)
Dobrej niedzieli Mała.duża:)
Takie życie.Smutna refleksja.Pozdrawiam.
Zawsze wydawało mi się, że życie emeryta powinno być
radosne -
bo spokój, bo można robić co się chce, bo ma się czas
itp.
Okazuje się, że nie jest tak fajnie, a i emerytury
raczej nie należą w Polsce do wysokich...
Z pewnością zależy to od zdrowia, od tego czy mamy
bliskie sercu osoby, często bywa tak, że emeryci to
wdowcy lub wdowe niestety,
z pewnością ważny jest stan naszego ducha, jego siła,
to czy mamy chęć na to, aby mierzyć się z problemami
życia codziennego, bywa i tak, że na zewnątrz nie
okazujemy słabości, ani tego iż nie jest nam wesoło,
bywamy taki pozornymi dębami, jeszcze stoimy, a w
środku w nas trzęsą się osiki...
Cóż, najważniejsze mieć zdrowie, albo je kurować,
stawiać sobie choćby małe cele, umieć cieszyć się,
choćby i z drobiazgów, wówczas myślę, że nawet, jeśli
to nasze niebo nie zawsze będzie słoneczne, to jednak
będziemy potrafili sobie poradzić, gdy spadnie
deszcz...
Wiersz, msz dobry, ciekawy, do zatrzymania.
Pozdrawiam serdecznie.
Witaj.
Bardzo dobry wiersz i jego prekaz z niesamowitą
Puenta. Refleksyjny, do przemyślenia.
Ach życie...
Pozdrawiam serdecznie
Ach zycie...refleksje zostawiam sobie:)
Każdy człowiek ma inne doświadczenia.
Ale chyba nigdy nie jest tak, ze stale ciężko i pod
górkę...
Pozdrawiam
W życiu nie ma łatwo, czasem trzeba i pod górkę
Pozdrawiam :)
Wymownie, nie ma lekko, życie nie jest usłane
różami... głęboki wdech i po kroku w przyszłość...
Wiersz o szczególnych trudach, o wyjątkowym wysiłku...
Sposób wyrazu bardzo trafia, mam jednak małą sugestię,
(pogubiłam się w pierwszej zwrotce i czytam ją sobie
tak):
pod moim niebem spraw(y) na ziemi
miesza się nieustannie (z) powietrze(m)
Serdecznie pozdrawiam.
smutno jakoś ... a przecież w nas siła tkwi
...niewolno się poddawać ...jutro też będzie słońce
...
Życie bywa okrutne, tak czasami bywa... pozdrawiam;)
Mieć i Być...: ).
Serdeczności przesyłam.
Skłaniasz do refleksji nad istotą potrzeb i życiowych
wartości.
Ciekawy przekaz.
Pozdrawiam.
Marek