Jezioro westchnień
przebudzony świt
w tafli jeziora się przegląda
z ciemnych odmętów
czerwone słońce się wynurza
w ramionach poranka cały świat
w oddali płynące łabędzie dwa
nad jeziorem westchnień
wiatr unosi delikatny chłód
szum w sitowiach
zaraz stanie się cud
z toni rusałka się wyłania
nad brzegiem siada
jej oczy z nadzieją
oczekują ukochanego
ma przyjść aby szeptać
jaką miłością jest dla niego
autor
(OLA)
Dodano: 2006-09-22 00:34:59
Ten wiersz przeczytano 462 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Bardzo plastyczny obraz jeziora,
pięknie rozmarzony wiersz,
łabędzie symbol wiecznej miłości i rusałka dopełniają
całości.
Bardzo mi się on podoba.
Pozdrawiam serdecznie:)