jutro

wczoraj
rozdarłaś pustkę we mnie,
zniszczyłaś niepewność
zabiłaś samotność
pochowałaś beznadziejność
wylałaś ostatnie krople goryczy
z mojego kielicha

dziś
osłaniasz szalem dobroci
karmisz nektarem miłości
rozpalasz żarem namiętności
z przyszłości rysujesz obrazy
rozumiesz bez słów
ofiarujesz zaufanie

Czy to może nie być...
Kochanie?

Na pytanie może odpowiedzieć tylko oprawczyni samotości... Dziękuję, że jesteś.

autor

amorfus

Dodano: 2006-01-05 17:47:09

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie