Już babie lato...
Już babie lato snuje się przez jesień,
lekkie, jak myśli utkane z marzenia,
i na srebrzyście lśniących nitkach
niesie
pamięć wiosenną i w sny ją zamienia,
Ale wspomnienie zegarów nie wstrzyma -
czas się jesiennie po niebie rozwiewa,
chociaż babiego lata pajęczyna,
nadal z tęsknotą, twoje imię śpiewa.
Chwile spadają kartką z kalendarza,
a wszystkie puste i każda niczyja;
milczenie ciszą samotność obnaża -
już ciebie nie ma... i życie przemija.
- Jan Lech Kurek
autor
jaleku
Dodano: 2013-10-03 12:45:32
Ten wiersz przeczytano 1337 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
Co mam napisać...wzruszyłam się. Pozdrowienia ślę
Ładny refleksyjny. Zatrzymał.
Pozdrawiam
No cóż, piękny wiersz i zarazem piękna poezja.Wiersz
napisany z rozmysłem i przez osobę doświadczoną przez
los.
Pozdrawiam
piękny wiersz, sam płynie, treść jakże życiowa, wcale
nie przeszkadzają proste rymy,
przysunęłabym jakoś /się/ do /rozwiewa/; pozdrawiam
ładnie
choć jeszcze babiego lata nie było w dzisiejszych
czasch
narazie przymrozki snują się
a po nich lato z jesienią zrowna się w:)
ładnie, dobrze poprowadzony wiersz:):) ale takiego
ładnego babiego lata to nie ma w tym roku, wrzesień
był nieciekawy:):)
Ach to jet wiersz!
Piękny wiersz:)
Jak zawsze z przyjemnością czytam Twoje wiersze
Janku..Pozdrawiam serdecznie:)
Pięknie, melancholijnie, lirycznie.
Zmieniają się pory roku. Jedni się rodzą, drudzy
odchodzą. Życie toczy się dalej!
Pozdrawiam.
Piękny i do refleksji skłania,
nad smutną rolą, przemijania!
Pozdrawiam!
bardzo plynny wiersz z nostalgią w tle pozdrawiam
niestety wszyscy jesteśmy skazani na przemijanie i od
tego nie uciekniemy
liryzm,nostalgia,smutek,melancholia tyle
klimatu,cudownego klimatu
ech,,,
pozdrawiam ciepło
Popłynęłam lekko po nitkach babiego lata, odczuwając
smutek u kresu podróży...
Pozdrawiam