JUZ CZAS

Dla tych ktorzy zgasili plomien zycia pod gruzami w Katowicach...

Jest zimno... mroz przeniknal ma dusze i cialo...

Leze tu sama posrod krzykow, bolu i wolan o pomoc....

Nie czuje bolu, a jednak nie moge sie poruszyc...

Czy ktos mi pomoze...?

Ta ciemnosc mnie przeraza,wszedzie gruzy...

w oddali widze moich bliskich.....
usmiechaja sie i machaja do mnie...

Chce do nich biec,

powiedziec ze juz dobrze, ze nic mi nie jest.

Ogarnia mnie zmeczenie,
powieki staja sie ciezkie,
jakby byly z mosiadzu...

Lamenty i szlochy powoli cichna...


Nie chce umierac...

Nie tutaj,
gasic plomien zycia we wspolnej mogile, nie tak mialo byc....

W oddali widze swiatlo,
wiec jednak istnieje...

Zblizam sie do niego.....

Juz czas....

Juz nie jest tak zimno...

Zegnam Was....

Jestem golebiem i wzbijam sie w przestworza.

Usmiecham sie na pozegnanie

i prosze o pamiec tego dnia,
bo przeciez ty mogles tez byc tutaj
i przezyc to co ja....

autor

bibiska22

Napisany: 2006-01-29 Dodano: 2006-01-30 10:33:22

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie