Już nie jesteśmy jak dawniej razem
Już nie jesteśmy jak dawniej razem,
Mijamy siebie, obce przestrzenie.
Nic nie powstrzyma przed tym wirażem,
Obraz powstały gubi istnienie.
Już nie jesteśmy jak dawniej razem,
Zapomnieliśmy kochać inaczej.
Odwróciliśmy od siebie twarze,
Dlatego każde z nas głośno płacze.
Już nie jesteśmy jak dawniej razem,
Obce nam będą wszelkie istnienia.
Bo oszukamy każde z tych marzeń,
Byle wybaczyć własne cierpienia.
Już nie jesteśmy jak dawniej razem,
Tłum odurzony mową przeraża.
Co jeszcze wiary będzie obrazem,
Który okazję do buntu stwarza.
Już nie jesteśmy jak dawniej razem,
Lepsi dochodzą własnej wartości.
Historia kiedyś kłamstwo wymaże,
Wyjaśni temat wielkiej podłości.
Komentarze (6)
przykułeś uwagę swoim wierszem
Dobry wiersz.
Smutny i jakże prawdziwy w życiowych przeżyciach :)
pozdrawiam
Rozstania są smutne i bolą to fakt ale nic się nie
dzieje bez przyczyny....Wiersz bardzo ładny.Pozdrawiam
Wiele przyczyn istniej do zniszczenia
uczucia...podłość najgorsza...dobija już leżącego i
już nie są razem.... wiele prawdy
przekazujesz...pozdrawiam serdecznie
bardzo smutno i gorzko, ale masz dar pisania