Już nigdy...

Już nigdy nie ujrzeć i oczu nie sycić?
Dotyku niech palce zapomną?
To jakby na zawsze pogrążyć się w czeluść,
rozpaczy i myśli upiornych.
Zapomnieć tak łatwo powiedzieć
lecz kiedy człek to przemyśli,
wspomnienie, jej obraz i miłość
dochodzą do głosu i krzyczą.


Benedykt

Dedykuję tej której kochać nie przestanę

autor

Benedykt

Napisany: 2008-01-25 Dodano: 2008-02-16 16:04:41

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie