Już pora
Kiedy los rzuca na kolana,
musi w posadach zadrżeć ziemia,
bo wtedy właśnie z wielkim jękiem,
pękają mity i złudzenia.
I trzeba głowę po raz setny
podnosić, choć na karku brzemię.
Lecz dużo łatwiej stawiać kroki,
kiedy do prawdy lgnie spojrzenie.
Aby do siebie dotrzeć głębiej,
póki nadziei nie zabrakło.
Z maleńkiej iskry dobyć płomień
i podtrzymywać w sobie światło.
autor
Nel-ka
Dodano: 2021-04-06 13:03:16
Ten wiersz przeczytano 1118 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
I podtrzymywać w sobie światło
Tak trzymaj Pozdrawiam z plusem:)))
Ech, lubię takie pisanie.
Och, to bardzo ważne by podtrzymywać w sobie światło
Pozdrawiam ciepło Nelu :)
Piękny wiersz z równie pięknym przesłaniem, tylko skąd
brać na to wszystko siły...pozdrawiam życząc zdrówka
:)
Podnieść się po upadku, czy z ciężarem jest bardzo
trudno.
Jednak po takim akcie jest się zdecydowanie
mocniejszym, odporniejszym.
Podoba się przesłanie. :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Z pewnością prawda i światło to ważne wartości, dobry
wiersz,
pozdrawiam serdecznie, Nel - ko
i przepraszam, iż zapomniałam złożyć świątecznych
życzeń, /pośród licznej bejowej braki/
w każdym razie dużo zdrowia i wszystkiego dobrego
życzę Poetce:)
Dziękuje serdecznie za komentarze:)
Fajny wiersz i trafna puenta. M
Ładna życiowa refleksja.
Skłaniasz czytelnika do przemyśleń nad istotą potrzeb
naszego życia.
Pozdrawiam
Marek
Piękny przekaz wiersza - dziękuję.
Pozdrawiam serdecznie :)
To prawda ,trzeba upaść ,żeby zrozumiec jakie wartości
sa najważniejsze.
Tak bardzo ciekawa refleksja...prawda nas wyzwoli i
podniesiemy się z kolan...pozdrawiam cieplutko i życzę
miłego dnia Nel-ko :)
Piękna, optymistyczna refleksja.
Pozdrawiam serdecznie :)
pieknie podana refleksja,
pozdrawiam serdecznie
:)