JUŻ SIĘ ŻYCIA NIE NACHŁEPCZĘ

Zbliża się 1-szy listopada, a z nim refleksje o sprawach ostatecznych.

Już się życia nie nachłepczę,
Już się nie nażyję,
Coraz krótsza moja droga,
Słońca krótsze chwile.

Wiatr mi wieje prosto w oczy
Pyłem lat minionych,
A zza węgła miny stroi
Czas dla mnie stracony.

I powoli mi wykrada
Nadziei ostatki
Popychając mnie stanowczo
Do dożycia klatki.

A ja myślę zrozpaczony
Jak dziecko skrzywdzone,
Że to życie gna zbyt prędko,
Że jest zbyt szalone.

I nie mogę się otrząsnąć
Z dziwnego wrażenia,
Że za chwilę krótko powie:
„Sorry, do widzenia!”

I zostanę w wielkim żalu,
Bo nie ma co marzyć,
Że po prostu kiedyś zdążę
Się zwyczajnie nażyć.

autor

KapRysiek

Dodano: 2008-10-31 11:28:51

Ten wiersz przeczytano 659 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie