już stracone

unosząc głowę spojrzałam Ci w oczy,
nasza iskra wygasła pozostawiając pustkę,
nie wiedziałam co tracę pozwalając Ci odejść,
lecz już nic nie mogę zrobić by wskrzesić uczucie,
liczę więc godziny spędzone w samotności,
wymazując wspomnienia doprowadzające do płaczu,
czy popełniłam błąd ?
czy w końcu się podniosę ?
ile jeszcze zniesie poraniona dusza...
Twoje szczęście mnie cieszy a zarazem boli,
w oczach szklana rzeka nie mająca końca,
obarczona obietnicą snuję się po kątach,
pilnując przy tym byś nic po mnie nie poznał,
próbuję się odnaleźć w Twoim nowym świecie,
czując na plecach nie przyjazne spojrzenia,
chciałabym ukraść jeszcze parę chwil z Tobą,
niestety decyzja już została podjęta,
usuwam się więc w cień,
byś mógł cieszyć się życiem,
pełna goryczy, żalu i cierpienia,
zachowam się tak jakby nic się nie stało.

autor

TraX

Napisany: 2008-02-05 Dodano: 2009-02-05 23:43:36

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie